Ik ben nostalgisch van geest. Gevormd en gegoten door muziekvolle zaterdagen. Otis redding en Motown legendes strelen mijn uitspraken. Opgevoed tussen 5 talen, 4 culturen en 2 landen schrijf ik direct en met kracht richting het hart. Zonder omzwervingen of metaforisch geweven in strengen van net niet bedoelde beweringen. Het zit in mijn vingertoppen, ze lijken op die van mijn vader. Taalgevoel komt van mijn moeder. Twee leraren, van hen komt de drang om te onderwijzen. En dat doe ik op mijn manier, hopend om meer mensen te bereiken dan 30 zielen per jaar. Ik peuter naar datgene dat we altijd verborgen houden. Dus met zuchten strip ik lagen totdat ze de waarheid kunnen lezen op mijn Gods gegeven kostuum. Zou men dan realiseren dat wij niet zo verschillend zijn?
video's
