Bekvegter

Ik hou niet zo van een opsomming van behaalde poëzieprijzen. Dus ik zal mij beperken tot het feit dat ik onlangs op het Belgisch Kampioenschap Poetry Slam werd verkozen tot beste Nederlandstalige slammer. Maar eigenlijk gaat het daar niet om.

Het gaat om de inhoud. Daarom probeer ik teksten te schrijven over de voor mij relevante onderwerpen zoals politiek, sociale ongelijkheid, racisme,…, kortom over de uitwassen van onze gezellige samenleving.
Toen ik in 2012 de slam poetry leerde kennen, vielen alle puzzelstukjes op hun plaats. Slam bleek het ideale medium om de liefde voor taal te combineren met de dorst naar poëtisch gekaderde straatwijsheden en de honger naar geëngageerde thematiek. Bovendien liet het mij toe om ongeremd in het openbaar mijn cynisme te spuien. Ik combineerde mijn nieuwe liefde, slam poetry, met mijn oude vlam, graffiti.

Maar ik slam dus niet om mijn naam op affiches te zien prijken, ik slam om mensen iets te vertellen. Over vergeten geschiedenis en onbezongen helden. Over ergernis en tristesse. Ik voer de luisteraar militante teksten op een bedje van woordspelingen en metaforen. En blijkbaar gaan ook de zogenaamde “moeilijke thema’s” er op die manier in als zoete broodjes.